Σελίδες

21 Ιουν 2010

Έρευνα: Το διαδίκτυο κάνει τους μαθητές... χαζούς.

Μια ενδιαφέρουσα έρευνα σε αντίθεση με την κυρίαρχη αντίληψη για τη χρήση ΤΠΕ από μαθητές
Giving poor kids computers, internet makes them stupider

Είναι μια έρευνα που θα συζητηθεί. Πράγματι ισχύει, το διαδίκτυο ρίχνει το βαθμό επίδοσης των μαθητών στο σχολείο. Όμως ο τίτλος του άρθρου είναι λάθος. Χαζό βγαίνει το εκπαιδευτικό σύστημα και όχι οι μαθητές, που μαζί με τους καθηγητές τους είναι εγκλωβισμένοι μέσα σε αυτό.

Και στη δική μου γενιά δεν χωνεύαμε την αποστήθιση αλλά κουτσά στραβά επιβιώναμε. Τώρα μιλώντας με νέους βλέπω ότι το internet τους άνοιξε τα μάτια. Ακόμα και οι "καλοί" μαθητές αντιλαμβάνονται ότι το σχολικό βιβλίο είναι στείρο & παράλογο και αρνούνται να υποταχθούν σε αυτό.

 Η λέξη "σχολείο" ετυμολογικά σημαίνει το μέρος που περνάμε τη σχολή μας, δηλαδή που περνάμε ευχάριστα. Μήπως λοιπόν ήρθε η ώρα να επανέλθουμε στις ρίζες μας; Μήπως ήρθε η ώρα το σχολείο να γίνει πάλι... σχολείο;

Πιστεύω ακράδαντα πως η πτώση στην απόδοση των μαθητών οφείλεται στον στείρο και απροσάρμοστο δυτικό τρόπο διδασκαλίας και όχι στους μαθητές. Μήπως πχ. το μάθημα της γλώσσας είναι "ξύλινο" και δεν μπορεί να συγκριθεί με τα blogs & φόρουμ που είναι πεδίο εφαρμογής γραπτού λόγου σε θεματολογία που εμπνέεται ο μαθητής χωρίς να του επιβάλλεται; Μήπως η λογοτεχνία θα είχε περισσότερο ενδιαφέρον αν τα παιδιά δημοσίευαν δικές τους ιστορίες ή ποιήματα; Μήπως και η ιστορία θα έπρεπε να διδάσκεται με ήχο, χρώμα και ζωντάνια (βλέπε History Channel) με τον μαθητή να παρακολουθεί με κομμένη την ανάσα; Μήπως, λέμε μήπως, τα παιδιά πρέπει να αγαπήσουν τα μαθήματα σε βαθμό που να λατρέψουν το σχολείο;

Ας μην στηριζόμαστε στην προεκλογική φιλολογία του "eBook". Δεν αρκεί. Χρειαζόμαστε συμμετοχική εκπαίδευση και όχι αποκλειστικά ηλεκτρονική. Ο δάσκαλος να γίνει μέντορας και όχι εξεταστής. Να σταματήσει αυτή η γελοιότητα που χωρίζει τους μαθητές σε καλούς και κακούς. ΟΛΟΙ οι μαθητές πρέπει να μάθουν να γράφουν εκθέσεις και αυτό γίνεται μόνο με την εξάσκηση. ΟΛΟΙ πρέπει να μάθουν αριθμητική και η εξάσκηση βρίσκεται στο σπίτι τους, στις δόσεις του δανείου των γονιών, στα ρέστα στο soupermarket, στην οικογενειακή φορολογική δήλωση κλπ. Εκεί βρίσκονται τα μαθηματικά που αφορούν την οικογένεια και εκεί πρέπει να διεισδύσει η εκπαίδευση.  Το internet να λειτουργήσει ως κίνητρο και ως εργαλείο βαπτίσματος όλων των παιδιών στην υπαρκτή γνώση και όχι απλώς ως "η ώρα του παιδιού" μέσα στην τάξη. Και ας μην ξεχνάμε πως τίποτα - μα τίποτα - δεν μπορεί να αντικαταστήσει τη σχέση του μαθητή με ένα τυπωμένο βιβλίο που αγαπά.

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Παναγιώτη, συμφωνώ σχεδόν σε όλα όσα γράφεις εκτός από το ότι ΟΛΟΙ ΠΡΕΠΕΙ να μάθουν να γράφουν εκθέσεις. Αυτό δεν γίνεται. Δεν μπορούν όλοι να μάθουν να γράφουν εκθέσεις για τους εξής δύο λόγους: πρώτον, γιατί η ανάπτυξη της δομημένης γραφής (όπως απαιτεί η έκθεση) σχετίζεται με την εγκεφαλική δομή και, δεύτερον, επειδή δεν ενδιαφέρονται όλοι να μάθουν να γράφουν εκθέσεις. Τι νόημα θα είχε για τον Πικάσο, τον Μπετόβεν ή τον Λιονέλ Μέσι (μιας και είναι στην επικαιρότητα) να μάθουν να γράφουν εκθέσεις; Όσο για την αριθμητική, συμφωνώ γιατί είναι πολύ πιο χρήσιμη στη ζωή μας απ’ ό,τι είναι οι εκθέσεις!
Το θέμα είναι ότι οι περισσότεροι άνθρωποι σε μια κοινωνία πρέπει να μάθουν τουλάχιστον τα βασικά (στην περίπτωσή μας, να ξέρουν να εκφράζουν τις σκέψεις τους γραπτώς, αλλά όχι αναγκαστικά υπό τη μορφή έκθεσης - με εισαγωγή, κυρίως θέμα, επιχειρημάτα, κτλ...). Αυτό πιστεύω ότι αρκεί. Διαφωνώ με το "ΟΛΟΙ" και το "ΠΡΕΠΕΙ".
Φιλικά.
Νίκος

Panagiotis Peteinatos είπε...

Νίκο το μάθημα της έκθεσης , τουλάχιστον όπως το έχουμε όλοι στο μυαλό μας, είναι μια στείρα διαδικασία. Αυτό που ορίζεις ως "τα βασικά" δηλαδή η κατάθεση γνώμης και επιχειρημάτων είναι όλη η ουσία, είναι μια ικανότητα που μορφοποιεί όχι μόνο την δυνατότητα έκφρασης αλλά και την δυνατότητα πολύπλοκης σκέψης. Υπό αυτή την έννοια έγραψα το ΟΛΟΙ και το ΠΡΕΠΕΙ, διότι ο εγκέφαλος πλάθεται στην ανάπτυξη όλων των παιδιών δια της γραφής και η γλώσσα (δηλαδή η σκέψη) έτσι καλλιεργείται. Σε άλλους λιγότερο και σε άλλους περισσότερο, σύμφωνοι σε αυτό.

Πόσο παράλογο όμως είναι από το δημοτικό, ως το λύκειο το μάθημα της γλώσσας να εξαντλείται στην ακρόαση προφορικών διαλέξεων! Η ώρα εκπαίδευσης στη γλώσσα είναι η ώρα του γραψίματος μιας ιδέας και όχι η ώρα της παρακολούθησης προφορικών μαθημάτων. Είναι σαν να μαθαίνεις κολύμπι από... βιντεοκασέτα!