Ομπάμα: πως ερμηνεύεται η στάση του;

Πολλοί προβληματισμοί έχουν προκύψει από την στάση του Ομπάμα και στην ανοχή του απέναντι στο Ισραήλ στις δολοφονικές επιθέσεις στην Γάζα. Εδώ προσπαθώ να κάνω μια μετα-ανάλυση του φαινομένου ομπάμα.

Η ΣΚΛΗΡΗ ΑΛΗΘΕΙΑ: Δεν έχουμε δημοκρατία. Πείτε το εκλεγμένη αριστοκρατία, πείτε το μετα-μοντέρνα ολιγαρχία, πείτε το όπως θέλετε αλλά δεν έχουμε δημοκρατία. Συμφωνούμε σε αυτό; Αν ναι, τότε πρέπει να συμφωνήσουμε και σε κάτι άλλο, ότι ο πρόεδρος των ΗΠΑ είναι απλός διαχειριστής. ΔΕΝ μπορεί να ασκήσει εκτελεστική εξουσία όπως έκανε κάποτε πχ. ο Καίσαρας. Η νομοθετική και εκτελεστική εξουσία συμπορεύεται με το χρήμα και υπό αυτή την άποψη στην εξουσία βρίσκονται οι μεγάλες πολυεθνικές, οι ασφαλιστικές εταιρίες, οι τράπεζες και ΟΧΙ οι θεσμοί όπως ο Ομπάμα. Η θεσμική εξουσία δεν είναι μόνο διεφθαρμένη αλλά και αδύναμη. Η οικονομική ΕΞΟΥΣΙΑ είναι αυτή που αγοράζει εκλέκτορες, διευθυντές, επιτρόπους. Όλα έχουν την τιμή τους. Το αν οργανώνονται σκοτεινά συμφέροντα πίσω από την οικονομική εξουσία είναι άλλη συζήτηση.

ΟΜΠΑΜΑ: Ο Ομπάμα λοιπόν δεν έχει την δύναμη ούτε το τσαγανό να τα βάλει με συμφέροντα όπως εκείνα του Ισραήλ. Για την ακρίβεια, σήμερα, λόγω δαρβινικής φυσικής επιλογής είναι αδύνατον να εκλεχτεί ένας "Ομπάμα" που θα τα βάλει με το Ισραήλ. Όσοι έχουν δυναμικό χαρακτήρα, όσοι έχουν "τσαγανό", μέσω των νόμων της δαρβινικής φυσικής επιλογής αποκλείονται από τον κομματικό σωλήνα ενός κόμματος εξουσίας και δεν θα βρεθούν υποψήφιοι για την προεδρεία.

ΑΛΛΑΓΗ: Τι "αλλαγή" λοιπόν ελπίζουμε να μας φέρει ο Ομπάμα; Η αλλαγή κατά την γνώμη μου είναι ήδη ριζική και ουσιαστική διότι τροποποιήθηκαν οι νόμοι της φυσικής επιλογής. Τόσα χρόνια μαθαίναμε το τι γίνεται στον κόσμο και το τι υποτίθεται ότι πιστεύουν ή δεν πιστεύουν οι πολιτικοί και οι συμπολίτες μας από την τηλεόραση! Το διαδίκτυο και τα social networks έδωσαν την εξουσία στον κόσμο να διαμορφώσουν την κοινή συνείδηση. Τώρα ξέρεις ότι δεν είσαι τρελός, ότι δεν είσαι μόνος. Όλες οι "γκάφες" και η άγνοια των πολιτικών δεν μπορούσαν να κρυφτούν πίσω από κάποιο μοντάζ. Παίζονταν συνέχεια μέσω διαδικτύου και διαδίδονταν παντού! Ξεγυμνώθηκε η πολιτική ανεπάρκεια ολόκληρου του συστήματος και παντού γράφτηκε το αυτονόητο, ότι το σύστημα είναι σάπιο! Στο διαδίκτυο βλέπουμε σήμερα τον Μπους ντυμένο πίθηκο, ντυμένο χίτλερ κλπ. Έτσι θα μείνει και στην συνείδηση της νέας γενιάς. Χωρίς το διαδίκτυο μήπως τελικά και ο Μπους θα έμενε στην συνείδηση της αμερικάνικης ιστορίας σαν άλλο ένα κάδρο γραβατωμένος ως πρώην πρόεδρος των ΗΠΑ;

ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΤΙ; Εκατομμύρια κόσμου πλέον συμμετέχει μέσω διαδικτύου καθημερινά εκφράζοντας τις πολιτικές του απόψεις σε μπλογκς, φόρουμς κλπ. Αυτό θυμίζει πολύ αρχαία Ελλάδα, θυμίζει Πνύκα, με την διαφορά βέβαια ο κόσμος τότε είχε στα χέρια του και την εκτελεστική εξουσία. Τι εμποδίζει λοιπόν τον κόσμο να «εισέλθει» στην εκτελεστική εξουσία (συμμετοχική δημοκρατία);

• 1ο πρόβλημα: το διαδίκτυο είναι ένας virtual κόσμος που θεσμικά δεν επικονοινωνεί ούτε ανταποκρίνεται με τα κοινωνικά δίκτυα του πραγματικού κόσμου
• 2ο πρόβλημα: Τα οργανωμένα συμφέροντα «vested interests» ενοχλούνται

Εδώ έρχεται ο Ομπάμα. Η θεσμική του θέση είναι αδύναμη αλλά παραμένει θεσμική. Τα πιο δυνατά όπλα του είναι τα σύμβολα, οι ιδέες και το «ξύπνημα» του κόσμου αφού ο ίδιος στην πράξη μόνο διαχείριση μπορεί να κάνει και όχι ριζικές αλαλγές. Στην ιστοσελίδα του θεσμού που εκπροσωπεί (change.gov) προσκαλεί την φωνή του κόσμου να εκφραστεί ελεύθερα, δημοκρατικά και δια ψηφοφορίας να αποφασίσει ποιες είναι οι πολιτικές απόψεις που τον εκφράζουν! Είναι η πρώτη ηλιαχτίδα που μπήκε στο παράθυρο της συμμετοχικής δημοκρατίας. Εκεί σήμερα χιλιάδες πολίτες τον ρωτούν: τι θα γίνει με το ανεξάρτητο παλαιστινιακό κράτος; Πως θα λύσεις το πρόβλημα;
Αυτό αποτελεί τετελεσμένο που σίγουρα θα αντιγράψουν και άλλες κυβερνήσεις ανά τον κόσμο. Για την ακρίβεια, η εξέλιξη γίνεται μέσω φυσικής επιλογής και θα αναδειχθούν οι ηγέτες που θα τον αντιγράψουν. Περιμένουμε την ώρα που αύριο όλοι μαζί θα ψηφίσουμε την ερώτηση «Τι θα γίνει; Πως θα θεσμοθετηθεί η καθημερινή συμμετοχή των πολιτών στα κοινά;».