Εκπαίδευση: μια "θαμένη είδηση" και μια συγκλονιστική μαρτυρία

Το ίντερνετ είναι γεμάτο από κρυμμένους θησαυρούς. Στην ιστοσελίδα http://press-gr.blogspot.com  διαβάζω μια παλιά ξεχασμένη είδηση (Μάιος 2008) για 2 Έλληνες καθηγητές που μοιράστηκαν το βραβείο Νόμπελ Ειρήνης συμμετέχοντας στην επιστημονική επιτροπή του ΟΗΕ για θέματα προστασίας του Περιβάλλοντος μαζί με τον πρώην Αντιπρόεδρο των ΗΠΑ Αλ Γκορ. (βλέπε είδηση  ).

Και σαν να μην έφτανε αυτό το "σοκ" για εμένα (διότι δεν γνώριζα για την συγκεκριμένη διάκριση αν και είμαι μέλος της φοιτ. κοινότητας του Παν. Αθηνών) κάπου στον πάτο των σχολίων της ιστοσελίδας διαβάζω μια προσωπική μαρτυρία που αφορά την κακή φιλοσοφία του εκπαιδευτικού μας συστήματος. Διαβάστε τη οπωσδήποτε!

Αγαπητέ Παναγιώτη,
To λαθος μου, ηταν οτι δεν κρατησα ημερολογιο, απο το μεγαλωμα αυτης της μικρης.Ηταν συγκλονιστικη η εμπειρια.
Ξεκινησα σε ηλικια 7 μηνων, για πλακα, χωρις να ξερω τι εκανα, γραφοντας σε ενα χαρτακι, το Ο και λεγοντας, Ο φωνητικα, δηλαδη, οχι ομικρον.
Την αλλη μερα, το ειδε σε μια βιτρινα, οντας στην αγκαλια της γιαγιας της και το αναγνωρισε, λεγοντας Ο.
Απο τοτε, αρχισα να γρταφω ενα ενα τα γραμματα, πρωτα τα φωνηεντα και μετα τα συμφωνα και μετα, ταβαζα μαζι, κανοντας συλλαβες και μετα λεξεις.Γου και α=γα.Του και α=τα. Αρα γατα.
Στα δυομισυ, μου διαβασε τη λεξη μπριζολες στην ταμπελλα ενος μαγαζιου και απο τοτε αρχισα να παιρνω βιβλια, απειρα βιβλια, τα οποια διαβαζε με ρυθμους πολυβολου,αφου πρωτα τα αγγαλιαζε και φωναζε, βιβλιακι μου.
Μιλαμε οτι ειχα περασει τη χαρα του να διαβαζεις. Οχι απο υποχρεωση,αλλα απο αδολη χαρα.
Απο κει και περα, ηλθε η Ιστορια, την οποια τη μαθαινα με ελικοειδη τροπο, δηλαδη, πρωταα περιληπτικα και μετα, σιγα σιγα, μπαινανε οι λεπτομερειες.
Εφτιαχνα μια ευθεια γραμμη, εβαζα καποιες χροολογιες πανω της για αναφορα και αρχιζα να γεμιζω τα κενα, με ιστορικα γεγονοτα.
Μετα, αρχισα να της μαθαινω Φυσικη, και με πειραματα και πηγαινοντας στο Πλανηταριο, που τοτε ειχε αιθουσες πειραματων, που τα παιδακια σας,(με τις επισκεψεις των Σχολειων), ζωη ναχουν, τα κατεστρεψαν συστηματικα, μεχρι που σταματησαν να υπαρχουν αφου ειδαν και αποειδαν οι ανθρωποι.
Μετα, αρχισα να λεω Ατομικη και Πυρηνικη Φυσικη σε απλο επιπεδο βεβαια, πραγμα το οποιο εμπεδωνοταν σε μηδεν χρονο, και για πλακα, μου ελεγε , "θυμωσα τωρα, ειμαι ουρανιο, βαλε μου λιγο καδμιο να ηρεμησω".Μιλαμε για τρελλα πραγματα δηλαδη.
Ομως, αυτα, αρχισαν να θαμπωνουν, απο τη στιγμη που το παιδακι πηγε στο Σχολειο.Εκει, αναγκαστηκε να υποστει μια δασκαλα, που βεβαια, δεν ηταν προετοιμασμενη να αντιμετωπισει ενα τετοιο παιδι, αλλα και τα αλλα παιδακια, που ηταν στην κανονικη τους σειρα.
Τοτε, ειπα με μεγαλη πικρια, καταλαβαινοτας οτι τα πιο πολλα που εφτιαξα, θα πηγαιναν χαμενα."Νενικησας με δασκαλε".
Εκει ειναι και το ελλειμα στην Ελλαδα, με τα παιδια, που θα μπορουσαν να τρεξουν λιγο παραπανω, αφου μπορουν και θελουν.
(Μπορω να σου πω και τη δικη μου πικρα, οταν, οντας μαθητης σε καποιο σχολειο, που εκανε συνδιδασκαλια νηπιαγωγειου-Α δημοτικου,και επιδη ειχα μαθει την υλη της Α, ο δασκαλος, με εβαλε κατ ευθειαν στη Β, χωρις να παω καθολου στην Πρωτη.
Τοτε, βγηκε καποιο διαταγμα, που ελεγε οτι για να γραφτω στην επομενη ταξη, πρεπει να προσκομισω ληξιαρχικη πραξη γεννησεως, που θα ελεγε βεβαια, οτι ειμουν μικροτερος κατα ενα χρονο.
Ετσι, με υποχρεωσαν, να ξαναπαω στη Δευτερα, την οποιαν ειχα ηδη τελειωσει, σαν πρωτος μαθητης!
Καταλαβαινεις, τι ειναι για ενα παιδι, που ξερει, οτι τα ξερει ολα φαρσι, να του λενε, να επαναλαβει την ταξη;Επαθα καταθλιψη, που ακομα με βασανιζει.
Αυτη ειναι η Ελλαδα.)
Τελικα, για να μην πολυλογω προς το παρον, η εξελιξη ηταν, να υποστει σοκ, απο το συγχρωτισμο με το Σχολειο, πραγμα που αργησε να περασει και μονο οταν πηγε μετα, στην Αγγλια κατι εγινε.
Τελειωσε το Χημικο και παιρνοντας μια υποτροφια, πηγε στην Αγγλια οπου πηρε ενα master ,πρωτη απο το group των μεταπτυχιακων. Δε συνεχισε για Phd, γιατι το κλιμα στη Γλασκωβη, ηταν ο,τι χειροτερο, πραγμα που προκαλεσε προβληματα υγειας, και ετσι γυρισε πισω, λεγοντας μου,για τη χαωδη διαφορα, που υπαρχει, μεταξυ των εδω, με τα εκει Παν/μια.
Εκεινο, που εχω να πω, ειναι, οτι τα καλυτερα χρονια της ζωης μου, ηταν αυτα, που αφιερωσα στο μεγαλωμα αυτου του παιδιου. Ειμουν σε αλλο κοσμο. Σκεφτομουν συνεχεια, τι θα πω και πως θα το πω, κι αυτο σας βεβαιω,μας δημιουργει μια πολυ μεγαλη ευεξια, γιατι φχαριστιομαστε που βλεπουμε ενα κουταβακι, να γινεται ΑΝΘΡΩΠΟΣ.
Μακαρι, να κανεις κι εσυ το ιδιο, αν μπορεσεις. Θα με θυμηθεις.Τιποτα αλλο, δεν αξιζει στη ζωη.Ουτε μεγαλεια, ουτε καταναλωση, τιποτα. Γιατι στο τελος,(κι εγω, ειμαι πολυ μεγαλος πια), μονο η αγαπη μενει.Οχι η ερωτικη βεβαια,η αλλη.