ΣΦΙΑ: πρότυπο μοντέλο συμμετοχής των πολιτών στα κοινά

Το καλύτερο μοντέλο συμμετοχής των πολιτών στα κοινά, από όσα έχω γνωρίσει, είναι εκείνο με το οποίο λειτουργεί ο ΣΦΙΑ (Σύλλ. Φοιτ. Ιατρ. Αθήνας "Γρηγόρης Λαμπράκης"). Δεν είναι τυχαία ο πιο δυναμικός σύλλογος και ο πρώτος σε διεκδικήσεις.

Όταν ένα μέλος του ΣΦΙΑ (=φοιτητής) διαπιστώσει ένα πρόβλημα δεν είναι μονόδρομος το να απευθυνθεί στον "παραταξιακό" συμφοιτητή του αλλά φτιάχνει επί τόπου "ανοιχτή επιτροπή για το τάδε ζήτημα" και μαζί με 5-6 παιδιά επισκέπτονται τον καθηγητή ως "ανοικτή επιτροπή" και ενημερώνουν για το αποτέλεσμα τον Σύλλογο. Τα θετικά είναι κυρίως δυο:

1ον) Οι παρατάξεις, αναλογικά με άλλους συλλόγους, θα επιλέξουν στους κόλπους τους περισσότερους δυναμικούς φοιτητές επειδή δεν τους συμφέρει να είναι ούτε ανεξάρτητοι ούτε αντίπαλοι. Άρα οι "κομματικοί" δεν τους "παίρνει" να σκέπτονται μονοδιάστατα [1] .

2ον) Οι έχοντες την εξουσία (καθηγητές) σέβονται περισσότερο τις ανοιχτές επιτροπές επειδή η συμπεριφορά του καθηγητή θα αναφερθεί στην τακτική συνέλευση του ΣΦΙΑ και αν υπήρξε κατάχρηση εξουσίας ο ΣΦΙΑ θα στείλει με φαξ γραπτώς αίτημα παραπόνου προς όλους: τον πρόεδρο της σχολής, τον κοσμήτορα, τους καθηγητές κλπ ζητώνας να βρεθεί λύση και αν χρειαστεί να συνετιστεί ο συνάδελφός τους.

Άρα το μοντέλο συνίσταται στο εξής: ο ΠΟΛΙΤΗΣ σχηματίζει/συμμετέχει σε ΑΝΟΙΧΤΕΣ ΕΠΙΤΡΟΠΕΣ η δράση των οποίων είναι ανάλογη της "πέρασης" που έχουν τα αιτήματα στην κοινωνία. Τα κόμματα κάνουν αγώνα δρόμου να φτιάξουν ανοιχτές επιτροπές για τα διάφορα προβλήματα για να εκπροσωπήσουν τους πολίτες αλλά όποτε καθυστερούν/αυθαιρετούν οι πολίτες αναλαμβάνουν θεσμικά τις τύχες στα χέρια τους.

[1] Υπάρχουν πάντα εξαιρέσεις...