Σελίδες

12 Απρ 2011

Debtocracy & Ευρωσκεπτικισμός

Τις τελευταίες μέρες κυκλοφορεί ένα πολύ ενδιαφέρον (αλλά παραπλανητικό) ντοκιμαντέρ με τίτλο Debtocracy. Μια εξαιρετική ανάλυση μπορεί κάποιος να διαβάσει στο άρθρο Debtocracy: Γιατί δεν συνυπέγραψα.

Συμπληρωματικά, κυκλοφορεί στο Youtube μια πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη του Δημήτρη Καζάκη, http://www.youtube.com/watch?v=Pgb71Hxi8hE και από πολλούς θεωρείται η καλύτερη οικονομοτεχνική ανάλυση που έγινε ποτέ για την Ελλάδα. Εκφράζοντας την πλευρά του Ευρωσκεπτικισμού ο Καζάκης μιλάει πράγματι πολύ εμπεριστατωμένα. Εξηγεί μεταξύ άλλων πως είναι αδύνατον να πετύχουμε σοβαρή ανάπτυξη χωρίς την επιστροφή σε δικό μας νόμισμα.

Υπάρχουν όμως δυο ζητήματα που δεν αναφέρονται στην συνέντευξη, οπτικές που συνήθως μας διαφεύγουν:


1ον) Η "ηρωική" έξοδός μας από την Ευρω-Αμερικάνικη σφαίρα επιροής συνεπάγεται (α) την πολιτική και στραγητική απομόνωση της Ελλάδος από τη Δύση σε μια εποχή ραγδαίων εξελίξεων και (β) την είσοδό μας στην σφαίρα επιροής της Ρωσίας & Κίνας για την εξασφάλιση των ενεργειακών (ανελαστικών) αναγκών. Αυτό είναι πολύ ειρωνικό. Δηλαδή να βλέπεις "αριστερούς" να προτάσσουν την εθνική ανεξαρτησία μέσω της σύναψης στενών δεσμών με οικονομίες που δεν δείχνουν κανένα σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα. Και την ίδια στιγμή που κατηγορούν τον ΓΑΠ για την διαχρονική του σχέση με δικτάτορες όπως ο Καντάφι, ενώ οι ίδιοι μας σπρώσουν να φιλήσουμε τις ποδιές τους, όταν θα βγούμε από το Ευρώ.

2ον) Το πρόβλημα από την θεωρία στην πράξη. Τα χρέη πράγματι σε μια νύχτα μπορούν να διαγραφούν ακόμα και αν διπλασιαστεί το χρέος. Και τι μένει πίσω; Που είναι η παραγωγική μας δύναμη; Η ανάπτυξη προϋποθέτει ένα πράγμα: να είμαστε στοιχειωδώς ενωμένοι και στοιχειωδώς σοβαροί πολίτες. Και η ενότητα, και η σοβαρότητα είναι άτοπη.


Που είναι η σοβαρότητα σε μια χώρα που η μείζων αντιπολίτευση υπερασπίζεται επίσημα την διατήρηση της διοικητικής θέσης ενός υπόδικου (Ψωμιάδη) για υπόθεση διαγραφή χρέους μετά από νόθευση πετρελαίου! Κάτι τέτοιο θα ήταν αδιανόητο να ακουστεί σε οποιαδήποτε σοβαρή χώρα, όπως πχ. στην Αμερική, τη μητέρα της παγκόσμιας διαφθοράς. Εκεί οι φυλακές είναι γεμάτες από πολιτικούς, δημάρχους & γερουσιαστές για κομπίνες και απάτες κατά την Λακωνική πρακτική "Η κλοπή επιτρέπεται, όμως να μη σε πιάσουν".

Στην Ελλάδα χάσαμε το μέτρο της αίσθησης της λογικής και του δικαίου. Έτσι χάσαμε την δυναμική μας. Όπως εξηγεί ακόμα και ο Καζάκης (στην παραπάνω συνέντευξη) η προσφυγή στο ΔΝΤ είναι αντισυνταγματική μεταξύ άλλων διότι υποδαυλίζει την εθνική ανεξαρτησία. Όμως η αναγνώρηση αυτής της αντισυνταγματικότητας ελπίζουν ότι πιο πιθανόν να προέλθει από τα Γερμανικά δικαστήρια, και όχι από τα Ελληνικά!!! Εκεί έφθασε ο ελληνικός ευρωσκεπτικισμός, να θέτει τις ελπίδες του στα Ευρωπαϊκά δικαστήρια για την υπεράσπιση των Ελληνικών συμφερόντων και της εθνικής μας ανεξαρτησίας.... από τους Ευρωπαίους.